De draadloze telefoon kent sinds 1980 een groei in populariteit. Ik bedoel niet de telefoons die men in de auto heeft of zo meeneemt, zoals GSMs. Ik bedoel de draadloze telefoons die men thuis of in kantoor gebruikt. De mensen begonnen de vrijheid hiervan te waarderen. Van de woonkamer naar de keuken lopen terwijl je gezellig aan het spreken was met een vriendin en nog wat kooktips vroeg. Je kon zo tijdens het gesprek met de klant een andere afdeling binnenlopen om te vragen hoe het ermee stond. Het bellen ging opeens op een andere manier. Er was opeens de mogelijkheid tot bewegingsvrijheid. In de jaren '80 van de vorige eeuw was bekend draadloos merk Funai. Bijna iedereen had zo'n ding en iedereen met een scanner kon met je gesprek meegenieten. De beveiliging van de verbinding was slecht. Eigenlijk slechter dan slecht, die was er namelijk niet. Door de populariteit van de Funai-telefoons kon je op een bepaald moment met je Funai telefoon door de straat lopen peilen en zoeken naar een basisstation. Als deze verbinding gaf kon je dus bellen op kosten van anderen of het gesprek meeluisteren als men aan het bellen was. Simpel gezegd onveilig. Pas later zijn de fabrikanten zich met beveiliging gaan bezighouden.
Eigenlijk is er maar 1 beveiliging die goed is te noemen voor draadloze gesprekken te kunnen voeren, dat is DECT. DECT is in de jaren 1990 ontwikkeld uit een Europees initiatief en de afkorting betekende dan ook �Digital European Cordless Telecommunications�. Toen dit protocol wereldwijd doorbrak deed men snel de verklaring van de afkorting aanpassen in 'Digital Enhanced Cordless Telecommunications'. DECT is naar mijn mening DE standaard op het gebied van draadloos bellen. Nieuwe VoIP telefoons bieden naast WiFi ook DECT aan als draadloze standaard. De DECT varianten vind ik beter presteren op het gebied van afstand maar zeker ook op het gebied van kwaliteit en betrouwbaarheid.
Ben je geinteresseerd in gsm telefoons, lees er meer over op de link in dit artikel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten